سارو شهر لَتاڙي وو!
آيس تُنهنجي پاڙي وو!
تُنهنجي پويان نِڪتو آهيان
سارا ٻيڙا ساڙي وو!
گڏُ ڪڍيل تصويرَ وئي آ
مُنهنجي سامهون ڦاڙي وو!
مون کان مُنهنجو حالُ پُڇي ٿو
سارا خوابَ اُجاڙي وو!
ڳولِن ٿيون وڻڪارَ نِگاهون
جهولو پيو ٿو ساڙي وو!
هٿن پيرنِ هوندي ماڻهو
ڀاڳنَ تي ڇو ڀاڙي وو؟!
بَمَ نه، توکان اَنُ گُهريو آ
ٻالِڪَ انگ اُگهاڙي وو!
سُکَ سُتل جاڳايا ماڻهو
منڇُرَ ويجهو راڙي وو!
سنڌڙي!، توکي مونکي مِليا
ڪيڏا ڏُکَ ڏهاڙا وو!