ويسُ اَڇو تون پائي آئين
چانڊوڪي چورائي آئين
نيڻَ اڃا ڀي آلا تُنهنجا
ڪنهن کي تون پرچائي آئين؟
رستي تي نڪتين ۽ پويان
ڪيڏا نيڻَ لڳائي آئين
سچَ جيان او سُهڻا سُپرين!
ڪوڙَ سڀئي شرمائي آئين
سونهَن- نگرَ ۾ عشق اسانجا!
سارا لفظَ کَپائي آئين
پيارَ شهر مان ٿَڪجِي موٽين
سوچُون ڀي سَهڪائي آئين
دردَ او!، توکي شابس آهي
ڪيڏو ساٿُ نڀائي آئين!