پٿرَ جهڙيءَ دل وارن سان، جيڪو پريتِ لڳائيندو
پاڳل ماڻهو روئندي، رُلندي، پنهنجو پاڻُ وڃائيندو
ڪِرندڙَ کي ڪو ڏِين سهارو، هيءَ هِتان جي ريت نه آ
هِن دنيا ۾ ڪوبه نه آهي، روئندن کي پرچائيندو
جيڪي راهُون ويا مَٽائي، ٻي اَڻ ڄاتي واٽَ وٺي
تن لئه نيڻن جا ڪو ڪيسين، ويٺو ديپَ جلائيندو
دل کي جوڙي ڪين سگهين تون، ٽوڙي ڄاڻين ٿو
تُنهنجي محفلِ ۾ جو ايندو، ويندو نِيرَ وهائيندو
تون ٿو سمجهين ڏور گُذاري، مون کي دوستَ! وِساري سگهندين
پر گڏُ گهاريل هر پلُ پيارا!، توکي پيو تڙپائيندو
بي قُربن جي دنيا ۾، او قُرب ورهائڻ وارا! هر
ڪو، تُنهنجي هِيرن جهڙن جذبن کي ٺڪرائيندو
هرڪو خوشيون چاهي ٿو، ۽ گيتَ خوشيُن جا ڳائي ٿو
گُلَ جا گيتَ غَمن جا سائين!، ڪيرُ انهن کي ڳائيندو!