سُورَ سهڻ جو ڪو ساهَس
ناهي دنيا!، بس ڪر بس
اَڄڪلهه پنهنجو جيونُ ايئن، جيئن
ٻين وڳي کان پوءِ ڪئمپس
پنهنجو پنهنجو پارٽ ڪيون پيا
دنيا هڪڙي آ، سرڪس
پاڻ ته پيارُ ڪندا رهنداسي
هُن تي پنهنجو ڪهڙو وَس
هُو جو مون سان ملندو آهي
ماڻهو ٿيندا هن جيليس
منهنجي دِل جي اونداهُين ۾
تُنهنجي پيار ڪئي چوڏس
تنهنجي ذڪر بنا هِن پيارا!
ساريون ئي ڳالهيون بوگس
پيارن ماڻهن جي سامهون گُل
ٿي ويندو آهي بيوس