اسان انسان
اسان کي سڄڻَ! پوءِ به سمجهي نه سگهندين!
اسان پيارَ ڀَريا مِٺا گيتَ آهيون
اسان ماتِ آهيون، اسان جيت آهيون!
اسان ماڪَ ڀِنڙي ڪا پِرڀات آهيون
اسان ڌَرتتيءَ ۾ ٿڌي ڇانوَ آهيون
اسان سِڪَ جي ڪا سِڌي واٽَ آهيون
اسان ڪِرڀَ ڀَريا ڪي سرٻاٽَ آهيون
اسان ڪنهن جي دَردن جو درمان آهيون
اسان دردُ ڏيندڙ ڪي ڌَنوان آهيون
اسان موتئي جي ته سُرهاڻ آهيون
اسان ذِلتن جا به اُهڃاڻ آهيون
اسان پيارَ جا پَڪسِرا ڪوٽ آهيون
اسان ئي گُناهن سندي اوٽ آهيون
اسان عزتُن جا سهارا به آهيون
اسان لَڄَ لوئڻَ وارا به آهيون
اسان ڪِن جي روئڻَ تي رُئندا به آهيون
اسان خوش ڏسي ڪنهن کي جلندا به آهيون
اسان ڪنهن لاءِ ڏاتارَ، ڀڳوانَ آهيون
اسان ڪن جي نظرُن ۾ شيطانَ آهيون
اسان ڪن جي شعرن جا عُنوانَ آهيون
اسان قُربَ قاتل تِکا ڪانَ آهيون
اسان پيارَ جي ڪٿ پالوٽَ آهيون
اسان ڪِن جي احساس تي چوٽَ آهيون
اسان ڪارِ، بنگلن جا سينگارَ آهيون
اسان پيٽَ بُکيا ننگا ٻارَ آهيون
اسان اُتم سڀ کان ته انسانَ آهيون
اسان ڪِريلَ وحشي ۽ حيوانَ آهيون
اسان جي اندر ۾ تون سَرچي وڃين ڀل
اسان کي سڄڻ! پوءِ به سمجهي نه سگهندين!
*