مون کي جي تُنهنجو سهارو هوندو
وچُ درياهه به ڪنارو هوندو
لفَظَ ڪهڙا وري پنهنجا هوندس
جنهن کي لَهجو ئي اُڌارو هوندو
هر فساني جو ٿئي دور ٿو پر
پيارُ هر دؤر ۾ نيارو هوندو
تو بنان جيئڻ ڪو جيئڻ هوندو؟
بس مڙئي دوستَ!، گُذارو هوندو
جنهن کي چاهي ٿو اُنهيءَ جو گُل کي
گهرُ ۽ شهرُ ڀي پيارو هوندو