جيسين ڪوئي ڍولو ناهي
جيونُ گهارڻ سولو ناهي
تَنهن کي ڪيئن حياتي چئبو
جنهن ۾ ڪوئي رولو ناهي
سمجهي سگهڻ ناممڪن آ
دل آ، ڦاٽُل چولو ناهي
پنهنجي تنها جنگ وِڙهان ٿو
ساڻُ ڪو ساٿي، ٽولو ناهي
عيشَ جي ڪاڻ ڪِروڙين رُپيا
پيٽَ بُکئي لَئه لولو ناهي!
سڀڪو، سڀ ڪُجهه سمجهي ٿو
ڪوئي ٻالو ڀولو ناهي
جا نه ڦِهلجي، خوشبوءِ ناهي
جيڪو نه ڀڙڪي، شُعلو ناهي
ڳالهين کان ڇو ڇِرڪو ٿا پيا!
جذبا هِن، بَمُ گولو ناهي