خوابَ، نه عڪسَ، نه پيارَ گُهرن ٿا
نيڻَ رُڳو ديدارَ گهُرن ٿا
توکي سارو جيونُ اَرپي
ٿورا ڪي اختيارَ گُهرن ٿا
ساري جڳَ کان جِيتي ڀي هُو
توکان هر هر هارَ گهُرن ٿا
لفظَ چيا جي ناهن چَپڙنِ
شايد ڪي اِقرارَ گهُرن ٿا
جيئڻَ ڪاڻِ اُجهاڻلَ لمحا
تُنهنجي سُندَر سارَ گهُرن ٿا
تو تائين پُهچڻ لئه سپنا
نيڻن کان سهڪارَ گهُرن ٿا
روزُ ئي گڏجن ٿا هڪٻئي سان
روزُ ئي قولَ قرارَ گهُرن ٿا
اَهنجن کان آجو آئيندو
او انسانَ!، هي ٻارَ گهُرن ٿا
پيارَ، اَمُن جو اوچو جهنڊو
ٻيو ڇاهي فنڪارَ گهُرن ٿا؟
ڌرتيءَ کي دوزخُ ٺاهيندا
هُو جيڪي هٿيارَ گهُرن ٿا