دردَ اسان جي هانوَ ڏي، هَٿُ وڌايو پئي
پاڻَ ٻئي خاموش هُياسي، ڳوڙهن ڳالهايو پئي
تُنهنجي اکڙين هوريان هوريان، ايئن ڪيو سوگهو
ڄڻ ڪنهن ماريءَ ڄارَ ۾، پَنڇي ڦاسايو پئي
هڪڙو ڏاڍو پيارو منظرُ، راتِ ڏِٺو هو مون
اکِ ڀڳي ٿي تارنِ ۽ چنڊَ لَڄايو پئي
سنڌُ جي سُورن جون ڳالهيون پئي فنڪشنَ ۾ هليون
دل کئي دل ۾ ڪيڏن ماڻهن ۽ شرمايو پئي!
تَنهن وٽ تُنهنجنِ يادُن جا سَوَ سورجَ هوندا پڪَ
راتِ جي پهرين پهَر ۾ ئي جنهن، ديپ اُجهايو پئي