مِٺڙا! مُنهنجيءَ نگريءَ آءُ
سدا رهي تُنهنجو سوداءُ
نينهن ته آهي نانگ مِثل
ڏنگُ اِنهيءَ کان هر هر کاءُ
سارو جڳ سُڃاڻي ويو آ
پنهنجو پيارا! لنئون- لڳاءُ
ڀُلي ڪري ڀي ڪين ڪندا هِن
پيارُ ڪرڻ وارا پڇتاءُ
هجي کڻي ڪؤڙو ڪيڏو به
جيون پوءِ ڀي هِيرَ- هُڳاءُ
تون ڳولائو خوشين جو
مُنهنجو سورن سان سرچاءُ
مُنهنجو ساٿُ انهيءَ سان سائين!
جنهن کي گهَرو گهَرو گهاءُ
ڇڏي هي سارو نينهنُ- نگر
ڪاڏي ويندين، مُنهنجا ڀاءُ؟!
مُنهنجي شعرن مان تون ڳول
پنهنجيءَ پيڙا جو پَڙلاءُ