شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

رُت آئي سانوڻ جي ڏس، کيٽ خوشي مان کيڙ ميان!

رُت آئي سانوڻ جي ڏس، کيٽ خوشي مان کيڙ ميان!
ويٺو موتي ميڙ.

سُستي ڇڏ اُٿ سمر سنڀاهي، نيڻين ننڊ اکيڙ ميان!
ويٺو موتي ميڙ.

وڻ ٽِڻ ٻوٽن ٻنين ٿيندي، ٽاريءَ ٽاريءَ ٽيڙ ميان!
ويٺو موتي ميڙ.

هر هلائي ٻج ڇٽي ير، ڀاڻ جي ڪر پکيڙ ميان!
ويٺو موتي ميڙ.

ڀيج ڀنيءَ جو ڀون ڀڄائي، جيءُ سان پنهنجي جهيڙ ميان!
ويٺو موتي ميڙ.

مِٺڙن مِٺڙن گيتن نغمن، ساز سُرن کي ڇيڙ ميان!
ويٺو موتي ميڙ.

پگهر پورهئي ’پياسي‘ رت جي، وهائي ڏس تون سيڙ ميان!
ويٺو موتي ميڙ.

کڏون کوٻا چڪي پوندا، گهار تون پاسي گهيڙ ميان!
ويٺو موتي ميڙ.