شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

اونداهين ۾ روشني بنجي،

اونداهين ۾ روشني بنجي،
چانڊوڪين کي چاهي، ڪوئي آهي؟
درد مجهان ڪو دونهن دکي،
چڻنگ منجهان ڪا باهي، ڪوئي آهي؟
ڇوٽ ڇنن جي ڇاتيون ڇيرا،
سينو تن سان ساهي، ڪوئي آهي؟
گس اڻانگا تن تان گذري،
ڪيچ ڏي ڪر هل ڪاهي، ڪوئي آهي؟
رُڃ ۾ رولي سڃ ۾ سسئي،
راتي رهي ويا ڪاهي، ڪوئي آهي؟
هرڪا مارئي قيد ۾ قابو،
ڳڻتين منجهه پئي ڳاهي، ڪوئي آهي؟
نوري واري سڪ ته ساڳي،
نئڙت پرسا ناهي، ڪوئي آهي؟
ڪوڙ جي هانو تي مڱ ڏڙي،
سچ ته چئي ڪو ڇاهي، ڪوئي آهي؟
ڪاڪ ڪنڌي تي سانگ هي سارا
ٺاهه ٺڳي جا ڊاهي، ڪوئي آهي؟
پکي امن جو ڪيئن نه ’پياسي‘،
ڦٿڪي منجهه پيو ڦاهي، ڪوئي آهي؟