حق ۽ باطل جي آ جاري،
ورهن کان ويڙهاند، الا!
راهه ويندي ڪنهن شال نه اَٽڪي،
خارن ساڻ پلاند، الا!
مومل مينڌرو ماڻي ڀي چئو،
حاصل ٿيو هيڪاند، الا!
پنهون پيچ ۾ پائي وڃايو،
ويچاريءَ ويساند، الا!
چاهه چنيسر ڪاڻ هو ليلا،
ڳچيءَ پاتو پاند، الا!
موکي مڌ ڏئي محبن ماريو،
ويري ٿيس وڻواند، الا!
ڪوڙ جي سُوري ڪپتين دل ۾،
اندر آنڌ ۽ ماند، الا!
منهن ٿي مقابل ڌرتي اکوڙي،
ڏاڍو ڏس سو ڏاند، الا!
قابو ڪوٽ رکي ڪيئن سگهندين،
جيئرا جن جا ڪاند، الا!
عشق پنهنجو ڪا ’پياسي‘ ناهي،
لِڪ لِڪوٽيءَ راند، الا!