شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

ڏنا توکي جي مون سنيها مسافر ياد سي رکجان

ڏنا توکي جي مون سنيها مسافر ياد سي رکجان
سبق سندر سچائي جا سراسر ياد سي رکجان
ڏسي تو جوش ۽ جذبا خوشيءَ مان روح ڏنا ريلا
مٿان تنهن دم ڪيم گلڙا نڇاور ياد سي رکجان
نيون راهون نوان رستا سچائي ۽ صداقت جا
جاڳي جذبا دلين ۾ پيا اُجاگر ياد سي رکجان
نه اوطاقن ۾ آهن سي دليون مئل جيارين جي
نه ڀيڻيون مٿي ڀٽ تي، مجاور ياد سي رکجان
نه موسم هئي ڪڏهن پن ڇڻ نه وائڻ جي هئي هڻ کڻ
هئا سرسبز ساوا وڻ تناور ياد سي رکجان
سدا آباد هيون بستيون ڪيون جن موج ٿي مستيون
مليئي جي راهه ۾ هستيون قداور ياد سي رکجان
جهڙا ڪڙڄ تهڙا ڪڪرا گودڙين مٿي گل سُرها
اندر اجرا ٻاهر ڪوجها گداگر ياد سي رکجان
ڪپت ۽ ڪوڙ تي ڪرڪي ويا پي سچ سندي سرڪي
چڙها سوري مٿي مُرڪي بهادر ياد سي رکجان
کنئي اوندهه مٿان پوني اندر جن جا ٿيا جو تي
ڇٽيا دانش سدا موتي اڪابر ياد سي رکجان
نينهن نازڪ هجن نيارا پسي پياسي سڄڻ پيارا
چانڊوڪيون چيٽ سڀ سارا مناظر ياد سي رکجان.