سنڌڙي صدين ساٿ سٻند تو،
وڌندي ويندي ميٺ، الا!
سِر ڏئي سَرهو سورمو ٿيندو،
هڪ هڪ سنڌي ٺيٺ، الا!
مهل صبح جو سج جا ڪرڻا،
جيئن جيئن ڪرندا هيٺ، الا!
ماڪ جي موتين روشن سج تي،
پن پن ٿيندن چيٺ، الا!
ڌرتي جرڪي جوت ٿي پوندي،
ڏينهن ڇا بنبو ڏيٺ، الا!
خزان ڇا جالي سگهندي اڳيان،
بهارن ٿي جي بيٺ، الا!
سنڌڙي سيند سنواري سگهندو،
ڪونه وڏيرو سيٺ، الا!
هرڪو ’پياسي‘ نينهن نڀائي،
سر تو ڏيندو نيٺ، الا!