شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

هر راهه جا آهن راهي نرالا

هر راهه جا آهن راهي نرالا
ڪير ڪڍي پوءِ ڪٺن ڪشالا
اوندهه بن چئو قرباني جي
ٿيا به آهن ڪڏهن اجالا
سچ چئي هت سهي سگهي ڪو
تير جسم تي پنهنجي ڀالا
مستي جنهن ۾ ناهي هستي
ڇاجي مئي سا ڇاجا پيالا
ساٿي ٻولي ڀلا ڇا سگهبو
گنگ زبان چپن تي تالا
تاريڪ روشن رات وڃي ٿي
هٿ هٿ ڏيا ٻرن مشالا
درد جو ناهي ڪوئي علاج
نيروهن ڀلي پيا نالا
سر جو سانگو لاهي اُٿندا
سمجهه نه سورهيه ڀولا ڀالا
بيٺا آهن جانٺا پياسي
آزادي جا ڏس متوالا
