شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

طلسم مڪر جا ٽوڙڻ چاهيان ٿو

طلسم مڪر جا ٽوڙڻ چاهيان ٿو
رُخ زندگي جا موڙڻ چاهيان ٿو
نفرتن جون ديوارون ڀڃي ڀوري
محبتن جا ناتا جوڙڻ چاهيان ٿو
حسد، وير ڪيني جورو جفا جا
ڪُن ڪلاچيءَ ۾ ٻوڙڻ چاهيان ٿو.
ڪارونجهر ڪشمور ڪينجهر ڪاڇي
گورک تي پير کوڙڻ چاهيان ٿو
ڇڏي ڪاهلي چپاتن جيئان چڙهي
ننڍ نيڻن جي اکوڙڻ چاهيان ٿو
ڪلهي ڪينرو پائي صدائون هڻندو
جهنگ جبل برپٽ ووڙڻ چاهيان ٿو
وقت جو ڪندي احساس حوصلي سان
تيز منزلن ڏي ڊوڙڻ چاهيان ٿو
زيور تعليم جو جوڙي قلم سان
خون پنهنجي کي ولوڙڻ چاهيان ٿو
نقلي چهرن کي هت ڪري بي نقاب
رنگ سارا بد نچوڙڻ چاهيان ٿو
ڪارو ڪاري جا ظلم پياسي ڏسي
زخم پنهنجا اُڊوڙڻ چاهيان ٿو.
