شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

سنڌو ڪنارا،

سنڌو ڪنارا،
سهر صبح جو، ڪيئن نه لڳن ٿا،
ڪيڏا پيارا.

سيءُ سيارا،
جيئن ئي لٿا، ڪڻڪن ۾پيا،
ڏس لابارا.

آيو سانوڻ،
اڳئين وانگر هيل ڏنائين،
ڏکن جا ڏانوڻ.

جڳ اجيارو،
دور گگن ۾، پِرهه ڦُٽي جو،
اڀريو تارو.

گذري ويئڙا،
راهون تڪيندين، تنهنجون ساجن،
جوڀن ڏينهڙا.

گل ڦل موسم،
ڀونئر ڀريا، ڪوئل ڪوڪي،
ڳاتو سرگم.




منهنجي راڻي،
پيهي تي، هٿ ۾ جنهن جي،
آ کانڀاڻي.

مٺڙا ڪانگل،
آءُ کڻي ڪا، خبر خوشيءَ جي،
ڪيئن آ سانول.