شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

لفظ ڇاهو زبان مان نڪتو

لفظ ڇاهو زبان مان نڪتو
تير ڄڻ هو ڪمان مان نڪتو
بادل جيئن هو هٽيو اوچتو
چنڊ ڇا آسمان مان نڪتو
جنهن آئيني ڏٺا حسين چهرا
ڀڳل هو سو دڪان مان ڪتو
گل سونگهيندي زخمي ٿيا لب
ڪنڊو هو گلدان مان نڪتو
مدهوشيءَ جي عالم ۾ ٻارڙو
ڊوڙندو زندان مان نڪتو
شخص جنهن سمجهيم مسيحا
مردو قبرستان مان نڪتو
ورق ورايم ڪري پيو هٿن مان
غزل هو ديوان مان نڪتو
سيزر سسڪندي پٺتي نهاريو
بروٽس هو ايوان مان نڪتو
پٺتي نهاريم مرڪي پيو قاتل
خنجر هو جسم جان مان نڪتو
پرتوو حُسن يار جو پياسي
شعلو هو شمشان مان نڪتو.