شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

ڪنهن ڪنهنجي ڳالهه کي ڳايان،

ڪنهن ڪنهنجي ڳالهه کي ڳايان،
هيرن جا هت لک هزار!
ڪنهن ڪنهنجي ڳالهه کي ڳايان.

ڪشمور ڪراچي ڪاڇو ڪيٽي،
ڪينجهر ڪارونجهر پيو سار!
ڪنهن ڪنهنجي ڳالهه کي ڳايان.

هڪ هڪ ڀانيان لعل آ موتي،
تنهنجو سنڌڙي سڀ سينگار!
ڪنهن ڪنهنجي ڳالهه کي ڳايان.

دودو دريا بلو بلاول،
منهنجي ڌرتي جا پڳدار!
ڪنهن ڪنهنجي ڳالهه کي ڳايان.

سنڌڙي سان جن ساٿ نڀايو،
بر ۾ تن سان آهي بهار!
ڪنهن ڪنهنجي ڳالهه کي ڳايان.

ڏاڍ اڳيان ڏس ڪين جهڪيا سر،
نڪري سوري ٿيا نروار!
ڪنهن ڪنهنجي ڳالهه کي ڳايان.

قول فعل ڪردار ڇا تن جو،
ڄڻ قدرت جا شاهڪار!
ڪنهن ڪنهنجي ڳالهه کي ڳايان.

قائم هي دائم صدين کان ڏس،
سهڻو سپنن جو سنسار!
ڪنهن ڪنهنجي ڳالهه کي ڳايان.

جن جن وارث سورهيه سُورما،
جوڌا جنگجو ۽ جهونجهار!
ڪنهن ڪنهنجي ڳالهه کي ڳايان.

چيئن نه ملندو تن کي ’پياسي‘
توتي جن ڪيو آ وار!
ڪنهن ڪنهنجي ڳالهه کي ڳايان.