ڪچي محبت ڪچا ڌاڳا،
ٽُٽا پوءِ ڪهڙا ڳنڍبا.
اُجلي اُجلي صورت تي ڪنهن،
ڪڍيا ڪارا ڪارا ليڪا.
ويرانن ۾ ڀونئرن ڀٽڪي،
خارن ويهي واس تي ورتا.
چانڊوڪي چنڊ چهڪن تي،
چڪور ڀنڀلجي ها اُڏريا.
ويرون لهرون لهرون بنجي،
ٽڪري ٽڪري بڻيا ويڇا.
موکيءَ مڌ ساڳي اوتيم،
مستي تنهن ۾ ناهي سا،
ڪلهي پاڻي ڪوئي ڪماچ،
آيو آ گهري پيو سرڙا.
موت جهڙي خاموشي کي،
ٽوڙيندي سا ناهي فضا
اک اک آلي اندر اُڌما،
من ۾ مُنجهه ساهه ۾ سڏڪا.
مايوسي جي حد آ پيارا،
راڳ نه ٻيهر ڇڙندو ڇا؟