شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

پير پهرين جنهن پاتو

پير پهرين جنهن پاتو
پيار ۾ ڄڻ سو کاتو
تو منهنجي پيار جو رشتو
تو منهنجي عشق جو ناتو
ڪنهن ٿي ڪنهن جي راهه تڪي
ڪير هو ڪنهن لاء آتو
سگهان ٿو مان ٿي تنهنجو ؟
چيو هو مرڪي ها تو
جدا هيون راهون پنهنجيون
ڪنهن کي ڪنهن ٿي ڄاتو
پيار پريت جي راند ڪندي
تو مونکي هٿ هو لاتو
پڇيو مون پيار جو واعدو
ڪيو هو دل سان آتو
سگهئين نه ٿي تون آجو
ڦاٿس مان به بلا تو
سيج سجي رتِڙا هٿڙا
ڇا ميندي رنگ هو لاتو؟
اک سان اک ملائي پياسي
ڪيو هي پاڳل ڇا تو؟
