شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

آزادي جي متوالي اڄ،

آزادي جي متوالي اڄ،
پيئي پڃري بند، الا!
پيئي پڃري بند، الا!

پيٽي پيرن پٽ جي ڏور،
پاپي پيس ڦند، الا!
پيئي پڃري بند، الا!

ٽارين چڻ ڀڻ شوروغل،
نيٺ ويو ٿي بلند، الا!
پيئي پڃري بند، الا!

هنجن بدلي ڪانون سارو،
گلشن بڻيو گند، الا!
پيئي پڃري بند، الا!

ساز بنا آواز آ ڪهڙو،
ڪير تنواري تند، الا!
پيئي پڃري بند، الا!

جو مون پاليو نانگ سو ڪارو،
ويو هڻي ڏس ڏند، الا!
پيئي پڃري بند، الا!

ڏيهه ڏکئي ۾ ڪير آ ڪنهنجو،
هرڪو حاجتمند، الا!
پيئي پڃري بند، الا!

هاءِ حياتي هن دنيا جي،
چهچٽو ڏينهن چند، الا!
پيئي پڃري بند، الا!

سڀ ڪنهن پنهنجي پنهنجي پسند،
منهنجي سنڌ پسند، الا!
پيئي پڃري بند، الا!

’پياسي‘ پورن منجهه ڳنڍيندو،
ڪنهن ڪنهن سان پيوند، الا!
پيئي پڃري بند، الا!