شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

(2)

(2)
چوڏهين جو چنڊ
آڪاس تي ڏس
چمڪي پيو دمڪي
حسن سارو هي مان
تڪيندي تڪيندي
خيالن ۾ تنھنجي
گُم ٿي وڃان ٿو
اچانڪ شھر جي
ڪنھن مِل منجهان
گگهو جو آواز
مسلسل وڄي ٿو
خيالن جو سِلسلو
ٽُٽي پوءِ وڃي ٿو
ڏِسان پيو ته تڪڙا
پورهيت ويچارا
اچن ۽ وڃن پيا
هي آواز مِٺڙو
جڏهن ساهه منھنجي سان
سرچي وڃي ٿو
تڏهن ياد وطن
مونکي اچي ٿو.