شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

سارنگ آيو منڊل هوندا

سارنگ آيو منڊل هوندا
ساوا سارا جهنگل هوندا
هر سو سبزا گاهه پٽن تي
گل ڦل ٽڙيا ڪومل هوندا.
برن پٽن بي جان ڀٽن تي
برسيا جل ٿل بادل هوندا
ڪارونجهر جي ڪور تي مورن
رقص ڪيا ڇا انگل هوندا
ڇيلن ڇالون ڦرڙن ڦيرا
هرڻ خوشي ۾ پاڳل هوندا.
چانڊوڪين ۾ منظر سهڻا
نور سان سارا وهنتل هوندا
مينڍا ڌوتل چنريون پاتل
چهرا ڇا ڇا چنچل هوندا
ڪنڊين ڪرڙن لامن لٽڪي
ڪوڪو ڳايا ڪويل هوندا
مارو بن تو ويڙهي جهپ ۾
گوندر منجهه سڀ گهايل هوندا .
ڪوٽ عمر جي باندي بند ۾
پياسي روح وياڪل هوندا