شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

پُڪار

پُڪار

جيوَن جن کي
جوت ڏِني
لوچ ڏِني
سوچ ڏِني
ريت ڏِني
پريت ڏِني
گيت ڏِنا
سنگيت ڏِنا
سُڪار ڏِنا
ڪِردار ڏِنا
تن کي مون
ڇا ڇا پيار ڏِنا
بدلي ۾ تن جي
تن ڇا ڏِنا؟
سور ڏِنا
پور ڏِنا
ٺلھا کوکلا
نعرا ڏِنا
نفرتن جا
انبار ڏِنا
منھنجي جوءِ جا
سورهيه سي
سپوت ڪِٿي
سي ساهه ڪِٿي
سي چاهه ڪِٿي
جن دان ڏِنو
ڇا ڇا سنڌو
مان ڏِنو
اُميدن جي
دُنيا هن ۾
ورهن کان
اوسيئڙي ۾
تن لاءِ ور ور ڏئي
واجهايان ويٺي
شايد وري
لڳي ائين پيو
هاڻ اهي
ورڻا ناهن
سرڻا ناهن
جيئڻا ناهن
رهڻا ناهن!