رت سان ڪيئن ٿي راند ڪڏي تو
ڪنڌ تي وهائي ڪاتي مڏي تو
ماڻهن من ڪيئن مرڪن پيارا
گهر گهر کوري باهه کڏي تو
پنهنجي ضد تي قائم چنيسر
ڪين ڇڏي پر نيٺ هڏي تو
ڪيئن ٿي ڏني خاطر تخت جي
ٻاگهي کي هو سمجهيو گڏي تو
ڪنڌ ڪپيو هو پڳ ڪري هئي
ويو ڏٺو هو عرش لڏي تو
دودي جي دل دهشت تي ڏس
ڌرتي پئي ساري ڌڏي تو
سنڌو ساگر تار تري ڪيئن ؟
پاڻ هٿن سان ٻيڙِي ٻڏي تو