شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

ڏکي دنيا ڏکيا ماڻهو،

ڏکي دنيا ڏکيا ماڻهو،
ڳڻيتن ڳهندو ڪير هتي.
تو مون سرتي آڻي بلاجي،
بيگر وهندو ڪير هتي.
چيڪي چيڪي مٽي پنهنجا،
هٿڙا گهندو ڪير هتي.
ماس کي ماس جڏهن ٿو کائي
وڃي پوءِ رهندو ڪير هتي.
ڏاڍو هت سو گابو آهي،
تون مان ڊهندو ڪير هتي.
ٻڪري کائي ويو جي شينهن،
وتندو ٽهندو ڪير هتي،
راهه ويندي لٽجي ويو تنهن،
سار به لهندو ڪير هتي.
پنڌ اڻانگو ڏور اڃا ڀي،
منزل ڪهندو ڪير هتي.
بحر سڪوت ۾ آيو تلاطم،
سوڀي سهندو ڪير هتي.
تو جي گيت امن جا لکيا،
پياسي ٺهندو ڪير هتي.