شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

ڀونئر اُڏرن،

ڀونئر اُڏرن،
ڪليون مکڙيون، گل ڦل غنچا،
جهولن جهومن.

ملان مخبو،
بُکن جو ماريل، اچي نه ويجهو،
غريب غربو.

دل جا خواب،
من ۾ ٽڙيا، روح رتا ڄڻ،
ڳاڙها گلاب.

مي نه دانم فاعلات
شعر مي گويم
از آب حيات

سهڻي سجني،
چنچل چنچل نيڻ نشيلي،
منهجني پتني.

نرمل ناري،
ڀري ڀاڪر ۾ کيٽن ڏس،
لڳي پياري.





رات وهاڻي،
”سحر“ صبح جو بن ساجن جي،
وتي ويڳاڻي.

باغ بهارون،
خوشبوءِ سان تر، ڪير ته لهندو،
ڪنهن جون سارون.

پڻ ڇڻ موسم،
من ئي من ۾، درد دکن جا،
ويڙهي ويا غم.