شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

چنڊ ستارن سان آ گم،

چنڊ ستارن سان آ گم،
ڪيڏي رات انڌاري آ!
چرچو هي چوڌاري آ!

ڪنڌ ڪنڌ تي ماٺ ماٺ ۾،
ڪڙڪي تيز ڪٽاري آ!
چرچو هي چوڌاري آ!

پَن پَن ٽاري ماڪ جا موتي،
ڪيف گلن تي طاري آ!
چرچو هي چوڌاري آ!

ڪڪرن ڪارا ويس ڪيا پر،
کِنوڻن ڀي بس واري آ!
چرچو هي چوڌاري آ!

خوف ۾ ويٺو سوچي ڄڻڪو،
در در بيٺو ماري آ!
چرچو هي چوڌاري آ!

هر ڪنهن ويهي رات هي ساري،
گوندر منجهه گذاري آ!
چرچو هي چوڌاري آ!

درد دُکن جي دکيل دونهي،
ساري ڪاري ڇاري آ!
چرچو هي چوڌاري آ!

اُڀيون ڀِتيون اُڀ کي ڇُهن،
در نه دري ڪا ڄاري آ!
چرچو هي چوڌاري آ!

پِرهه نه ڦُٽي ڪرڻو نه ڪريو،
پکڙيل ڌنڌ جي ڄاري آ!
چرچو هي چوڌاري آ!

آس اميد جي ٻل تي آڳ،
’پياسي‘ اڱڻ تي ٻاري آ!
چرچو هي چوڌاري آ!