هجين تون دنيا ۾ آزاد سنڌڙي
خدا شل رکي توکي آباد سنڌڙي.
تنهنجو دؤر هر دؤر نئون دؤر سنڌڙي،
جوان جنهن ۾ دودو دريا زور سنڌڙي،
اڳيان تن جي دشمن ڏسان ڀور سنڌڙي،
ڪري تو سگهن ڇا ڀلا چور سنڌڙي،
رکي اک جو تو ۾ سو برباد سنڌڙي.
خدا شل رکي تو کي آباد سنڌڙي.
کڙن گاهه گل ڦل محبت جا تو ۾،
وسن مينهن هر هنڌ رحمت جا تو ۾
کُلي در وڃن سارا نعمت جا تو ۾،
نشان سڀ ڏسان مان عظمت جا تو ۾،
تنهنجا خار گل سڀ رهن شاد سنڌڙي،
خدا شل رکي توکي آباد سنڌڙي.
سندءِ جهنگ جهر جي ڏسي راک دنيا،
سندءِ لوئي لڄ جي ڏسي لاک دنيا،
ڦُٽي تنهنجي سيني ڏسي باک دنيا،
عظمت جي تنهنجي ڀري ساک دنيا،
ڏسون پيا دنيا توکي ڏنو داد سنڌڙي،
خدا شل رکي توکي آباد سنڌڙي.
سوين چانڊوڪين ۾ وهنتل نظارا،
تنهنجو روح ڄڻ ڪي ڪينجهر ڪنارا،
سونهن تن ۾ ڪيڏا ڪنول سڀ پيارا،
مون ورتا شعرن ۾ تن جا سهارا،
مونکي پور تن جا پون ياد سنڌڙي.
خدا شل رکي توکي آباد سنڌڙي.
تنهنجو ساٿ دامن هتي جڳ جهليو آ،
بهارن ئي تنهنجو اچي اڳ جهليو آ،
خزائن نه تنهنجو ڪڏهن پڳ جهليو آ،
لوڀين جو توئي هت دڳ جهليو آ،
مري نيٺ هت ويندو صياد سنڌڙي،
خدا شل رکي توکي آباد سنڌڙي.
هتي جاڳي تنهنجو اٿيو نوجوان اڄ،
کڻي جذبا هرڪو وڌيو آ نوان اڄ،
منزل ڏي پنهنجو روان ڪاروان اڄ،
هتي هر ڪو تنهنجو آهي پاسبان اڄ،
ڀرم تنهنجو رکيو آ اتحاد سنڌڙي،
خدا شل رکي توکي آباد سنڌڙي.
دريا سمنڊ تو ۾ بندر ڏسون پيا،
نديون نالا ڍورا ۽ منڇر ڏسون پيا،
جبل ٻيلا ترايون هتي ٿر ڏسون پيا،
شڪارپور سيوهن ۽ سکر ڏسون پيا،
هتي قائم ٺٽو حيدرآباد سنڌڙي.
خدا شل رکي توکي آباد سنڌڙي.
منهنجي دل جي دنيا منهنجي تون جنت،
آهين منهنجي روح جي سراپا تون رحمت،
ازل کان ئي منهنجي آ تو سان محبت،
ابد تائين رهندي پياسي هي رغبت،
اگهي منهنجي ويندي فرياد سنڌڙي.
خدا شل رکي توکي آباد سنڌڙي.