شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

جڏهن چنڊ چوڏهين سندي رات ٿيندي

جڏهن چنڊ چوڏهين سندي رات ٿيندي
تڏهن توسان پنهنجي ملاقات ٿيندي
ويو چنڊ گم ٿي پوئين پهر ۾ جي
ٽٽي رات ويندي ته پرڀات ٿيندي
پيا گل کڙِي جي گلشن ۾ چوڏس
خوشبوءِ جي اُت پوءِ برسات ٿيندي
جي پل لاء وڇڙي وياسين ته ڇا ٿيو ؟
وري وائي منهنجي سندء وات ٿيندي
سندءِ دل ۾ جي جيون سندي جوت جلندي
پنهنجي پر اونده مري مات ٿيندي
هڻي هوڪا حق جا سُوري ڏي هلبو
سِرن جي جتي ڪائي خيرات ٿيندي
جي ميدانن ۾ ڀٽڪي تڙپي پياسين
پنهنجي ڏات سورن جي سوغات ٿيندي
ڀيانڪ ۽ تاريڪ راهن تان پياسي
جڏهن زندگي جي ته شروعات ٿيندي
تڏهن توسان پنهنجي ملاقات ٿيندي
