موسم بدلي آيو بهار_ تون به هلي آ منهنجي آتڻ
درد جو پيڙا تن ۾ پنهنجي،
ڏئيڙو ٻاريم من ۾ پنهنجي،
جوت ٿي جرڪيو بن ۾ پنهنجي،
مون تو ڏنا سک ڏن ۾ پنهنجي،
تنهنجو آ انتطار_ تون به هلي آ منهنجي آتڻ
مکڙيون موريون غنچا کڙيا،
هيرن ساز آواز ٿي ڇڙيا،
ڀونئرا بلبلون تن تي مڙيا،
مور ۽ ڪوئل خوش ٿي ٽڙيا.
چئن ڪٿي آ دل کي قرار_ تون هلي آ منهنجي آتڻ.
سانوڻ رنگ سوين ير لايا
چوڏس جهڙ ڪڪر ٿي آيا،
پلر پٽن ۾ جن پلٽايا،
خارن پياس لِٿيَ مسڪرايا
پنهنجو گوندر منجهه گذار، تون به هلي آ منهنجي آتڻ.
شام صبح ڏينهن رات هتي،
اکڙين هئي برسات هتي،
تارن چنڊ تو تات هتي،
پرهه ڦٽي پرڀات هتي،
نيڻن نير وهي ڄڻ نار_ تون به هلي آ منهنجي آتڻ.
موکي مئي مچائي محفل،
ساغر ساغر پئي تڙپي دل،
تون به اچي ٿي هيڪر شامل
تون بن ٿيڻو ناهي حاصل
جام هٿن سان ڀري پيار_ تون به هلي آ منهنجي آتڻ.
منهنجي ماڳ اها آ منزل،
دريا دريا ساحل ساحل،
ڪشتي طوفانن ڏي مائل،
جوڀي رستي ۾ آ حائل،
تنهن سان ٿيندي پنهنجي ڪار_ تون به هلي آ منهنجي آتڻ.
جان تون پاڻ پتنگ چوائي،
آڳ پئي منجهه پاڻ پچائي،
ڪرٽ اڳيان ڪين ڪنڌ ڪڍائي،
سر ڏئي سوريءَ تي سھسائي،
روپ ڪري سينگار_ تون به هلي آ منهنجي آتڻ
بستي بستي نهاريندس پيو،
تو لاءِ ڏونگر ڏاريندس پيو،
من کي پنهنجي ماريندس پيو،
پياسي وعدا پاريندرس پيو.
من ۾ تنهنجي تند تنوار، تون به هلي آ منهنجي آتڻ.