سوين جت منزلون هونديون،
هزارين ڪاروان هوندا،
نگاهون توکي ڳولينديون،
نه ڄاڻي تون ڪٿي هوندين.
ڪيو ڪالهه مون سان جو،
وچن موٽي ملڻ جوهو،
ٻڌائي اڄ سڄڻ مونکي،
سڀاڻي تون ڪٿي هوندين.
ڇڏيم بستيون رڻ رولي،
مليم پيرا نه پر تنهنجا،
ڦٽل ويران کنڊرن ۾،
پراڻي تون ڪٿي هوندي.
نڪي سج چنڊ تارن ۾
نه ڌرتي ۽ سيارن ۾
پڇان پوءِ پرين تو کان،
ته هاڻي تون ڪٿي هوندي.
رُسڻ راڻا ڪرڻ ماڻا،
مناسب ناهي تو سياڻا،
گهوريم ڪاڪ پوءِ ڪهڙي،
ٺڪاڻي تون ڪٿي هوندين.
حَسين پرڪيف راتين ۾،
مٺين محبوب باتين ۾
چوڏس چنڊ چوڏهين جي،
چٽائي تون ڪٿي هوندي.
ويندو رات ڏينهن گذري،
صبح ساجهر ائين نڪري،
باقي آ شام ان ٽاڻي،
نماڻي تون ڪٿي هوندين.
ڏيئي ويراڳ مومل کي،
سگهئين سمجهي نه سومل کي،
رکي پنهنجي لٺ راڻا،
سراڻي تون ڪٿي هوندين.
ليا پائي تو پن پن ۾،
مُکڙين ۽ غنچن ۾،
وٺي جو واس گلشن ۾،
سڃاڻي تو ڪٿي هوندين.
رکي تو راز سڀ دل ۾،
وجهي محبت کي مشڪل ۾،
پنهنجو پاڻ پياسي کي،
اماڻي تون ڪٿي هوندين.