شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

(3)

(3)
ساجهر صبح جو
هيرن جي جهوٽن
تي غنچا ۽ گُل ڦُل
ٽِڙي رقص ڪن ٿا
باغ خوشبوءِ سان سارا
مھڪي پوَن ٿا
آءٌ فطرت جا نوري
نظارا
تڪيندي تڪيندي
خيالن ۾ پنھنجي
گُم ٿي وڃان ٿو
اچانڪ مسجد جي
مينار تان ڪنھن
ٻانگ جو آواز بُلند ٿي وڃي ٿو
جڳ جاڳي اُٿي ٿو
سربسجود ٿئي ٿو
هي آواز مِٺڙو
ماڻھو ماڻھو جي مَن ۾
جڏهن رچي وڃي ٿو
تڏهن ياد وطن
مونکي اچي ٿو.