لفظ ايئن مونسان دوستو هٿ ونڊائين ٿا
ڄڻ خيالن کي شعرن ۾ منهنجي بدلائين ٿا
پراڻين يادن سان چهڪ ڏيندڙ پرڪشش مزا
ٿئي ٿي حيرت هوش هوندي ڇرڪائين ٿا
جهور پوڙهن هٿن جا ڏسي هي ليڪا ڊٺل
خبر ناهي ڇو ساهه منهجي کي سڪائين ٿا.
چڪيو چاڪ سيني جا پون ٿا جڏهن سارا
گرم اشڪ اکڙين جا پوءِ دامن پُسائين ٿا.
گلڙن تي پيل ڏسي مرڪندڙ ماڪ جا موتي
ڇهان ٿو تنکي دل منهنجي کي دڙڪائين ٿا
مان نه ويٺو آهيان هتي اڃا ڏس ويسلو
اجنبي آواز ڇو در منهنجو ٺرڪائين ٿا
اوندهه رات ۾ ڀي هي ٽمڪندڙ ستارا
راهگيرن کي واٽ ويندي دڳ لڳائين ٿا
پور زندگي جا جڏهن ٿيو وڃن ٿا سور
احساسن کي پوء ور ور ڏئي ورجائين ٿا
سجائي سِر سوري تي مشاهدو عشق جو ماڻي
نازڪ نينهن جا ناتا نيزن سان نڀائين ٿا
اداس شامن جا هي پياسي خوبصورت منظر
خوشين سان ڪيئن نه غمن کي وندرائين ٿا.