ڳالهه اهڙي ڪجي تن تڙپائي ڇڏي
نه ته چپن کي پنهنجي سبائي ڇڏي
اهڙي ڪٿا کان وڃي ڊڀ چرجن
مٿو مسڪين جو جا ڦيرائي ڇڏي
ڪوي جنهجي ڪوتا لڳي ڪورو ڪاڳر
قلم اهڙي کي باهه لڳائي ڇڏي
ٻڌل ڳالهيون ٻڌيو پچيو ڪن پون
ٻول اهڙا هجن جڳ نچائي ڇڏي
بنا سوجهري جي پتنگ خاڪ ايندا
خاڪ کوري کي اهڙي بنائي ڇڏي
رڳو رنگ بوءِ جو عاشق نه ٿجي
ٿورو خزائن سان ڀي نڀائي ڇڏي
ٻيجل نه ايندو نڪا تند ڇڙندي
ڪنڌ ڪاتي سان پنهنجو ڪپائي ڇڏي
نظر روشنين ۾ اچن ٿا انڌيرا
لڀن پيرا نٿا گس مٽائي ڇڏي
عجب لاٽ آهيان مان جلندو رهان ٿو
وٽ ڏيئي جي سوري وڌائي ڇڏي
پياسي پيو تيسين جهڳرندو جهان سين
مڙهه پنهنجو نه جيسين لٽائي ڇڏي