اچ چنڊ ٿيون چانڊاڻ ٿيون
ڪا سونهن ٿيون سرهاڻ ٿيون.
جيئن گهاتو گهڙڻ گهراڻ ۾،
تئين قهري ڪنن اونهاڻ ۾،
اُت ڇولين سندي ڇڪتاڻ ۾.
ڪا موجود ٿيون مهراڻ ٿيون،
اچ چنڊ ٿيون چانڊاڻ ٿيون
ان زندگي جي راهه ۾،
وڌ منزلن جي چاهه ۾،
گُگُهه اوندهه اوڙاهه ۾،
ڪا آڳ ٿيون ٽانڊاڻ ٿيون.
اچ چنڊ ٿيون چانڊاڻ ٿيون.
نڪري پيا جي قافلا،
تن جو وڌائي حوصلا،
قائم رکي هي سلسلا.
ڪو ساٿ ٿيون سرواڻ ٿيون.
اچ چنڊ ٿيون چانڊاڻ ٿيون.
سهڻي سَسئي شهزور ٿي،
تن جي مٿان اچ گهور ٿي،
محبت ۾ تن جي ڀور ٿي.
ڪا مُنڌ ٿيون مانداڻ ٿيون،
اچ چنڊ ٿيون چانڊاڻ ٿيون.
دودي دريا جا يار ٿي،
هوشو هنيئن جا هار ٿي
ظلم و ستم تي وار ٿي،
ڪو منڊ ٿيون مانڊاڻ ٿيون،
اچ چنڊ ٿيون چانڊاڻ ٿيون.
قربتن جا منڊ منڊي،
حال هڪ ٻئي سان ونڊي،
دک در سڀ ڇاڻي ڇنڊي،
ڪا پرک ٿيون پرياڻ ٿيون،
اچ چنڊ ٿيون چانڊاڻ ٿيون.
جام شهيد جي نام جو،
محبت ڀري انجام جو،
پي خماريل شام جو،
ڪا شفق ٿيون لالاڻ ٿيون،
اچ چنڊ ٿيون چانڊاڻ ٿيون.
سيج سوري تي سجائي،
سچ تان ڇڏ ڪنڌ ڪپائي،
لنئون ڌرتي سان ڪالائي،
ڪو عشق ٿيون اهڃاڻ ٿيون،
اچ چنڊ ٿيون چانڊاڻ ٿيون.