شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

وَر وَر ڏيئي روئي وڇن کي،

وَر وَر ڏيئي روئي وڇن کي،
سهڻي ڀاڪيون پاتيون، الا!

اڏون اورانگين اُهي عشق جون،
اُلفت لاءِ جي آيتون، الا!

ڳالهه نه ڪنهن جي وَس جي ميان،
بِرهه بڻايون باتيون، الا!

جلوو پسيو جت جانيءَ جو جن،
قرب هنيون اُت ڪاتيون، الا!

سِڪ سمهڻ ڪيئن تن کي سُهندي،
پاتيون جن جيءَ جهاتيون، الا!

نينهن نه منهنجو نازڪ سائين،
جت زوراور ذاتيون، الا!

پيار بنا ڪيئن نبرن ’پياسي‘
روح سنديون هي راتيون، الا!