ور وڪڙ اي! تنهنجا حياتي،
ڪير پروڙي راز!
ماٺ ماٺ ۾ ٻاڪر ٻُس تي،
دٻجو وڃن آواز!
مسڪين اڳيان ائين رهزن جي،
جهرڪي پويان باز!
نفرتن جي دنيا تنهن تي،
ڪير ڪندو ير ناز!
چپ ويا ٿي وائي جا ور،
چنگ چڙها سڀ ساز!
ويا جي وڇڙي وري سي گڏبا،
نيٺ ٿيندا پرواز!
’پياسي‘ من کي ڀانئين ٿا ڏس،
ناز تنهنجا انداز!