زخم سيني جا پنهنجي نيارا لڳا
تير جيڪي تو ڇڏيا سارا لڳا
کڻي نيڻ پنهنجا تو نهاريو جڏهن
تنهنجا ناز انداز پيارا لڳا
کليا زلف تازا مهڪيون هوائون
خوشبو سان تر ٻنيون ٻارا لڳا
ٽهڪن تي تنهنجي ٽڙيا جت ڪنول
ڪيڏا پيارا ڪينجهر ڪنارا لڳا
ادائن جو تنهنجي ڪجي ڇا ذڪر
ڪو سمجهي نه سمجهي اشارا لڳا
چهري تان جنهن دم هٽيو نقاب
پريشان سج چنڊ تارا لڳا
پيا مٽ خالي ٻجهن جي عاشق
مئي خاني ۾ موکيءَ متارا لڳا
سندء دام دلبر ٿيا بند بازو
پيل ونگ واسنيگن وارا لڳا
سُرن سئن ٻيجل ڏنو سر ڏياج
عجيب ڪينرو ڪنڌ ڪٽارا لڳا
ٽٽي رات جنهن دم ڦٽي پره پيئي
پياسي کي نرمل نظارا لڳا