شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

وئين نه موٽِ آئين هيڪر، مند به موٽي آئي، پيارا!

وئين نه موٽِ آئين هيڪر، مند به موٽي آئي، پيارا!
مند به موٽي آئي.
سڪ آ تنهنجي ساجن منهنجي، سيني منجهه سمائي، پيارا!
مند به موٽي آئي.
گاهه گسن تي ڦوڳ ڦلاريا، ساوڪ ٿي سرهائي، پيارا!
مند به موٽي آئي.
چيهن چتن چوريون چهنبون، وڻ وڻ ٻڌجي وائي، پيارا!
مند به موٽي آئي.
وڌو آ ويتر ماري مونکي، تنهنجي يار جدائي، پيارا!
مند به موٽي آئي.
پسڻ ڪارڻ محبوبن جي، ڇڏيم ساري خدائي، پيارا!
مند به موٽي آئي.
درد هي پيار ۾ تنهنجي، جيئري جان جلائي، پيارا!
مند به موٽي آئي.
ريت رسم جون کائي قسمون، توسين لئون لڳائي، پيارا!
مند به موٽي آئي.
پلپل پورن تنهنجي سورن، دل ۾ آڳ لڳائي، پيارا!
مند به موٽي آئي.
پريت ’پياسي‘ دنيا هن ۾، ڪنهن به نه آهي نڀائي، پيارا!
مند به موٽي آئي.