شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

اسٽيج تي ڪردارن جا لاشا

اسٽيج تي ڪردارن جا لاشا
تاڙيون وڳيون بڻيا تماشا
چٽ ڀري تو ٺاهيون سهڻيون
ڀلا تو ڪنهن لاء بت تراشا
هٿ صحرا ۾ ڇا توکي ايندو
ڀٽڪيل روح جا اي متلاشا
جيئن جو چاهي تيئن ڪري
سڀڪو پنهنجي دل جو پاشا
اوٽ بهارن جي اوسيئڙي ۾
مليا مون ها ڪئي خراشا
تنهنجي پتي ۾ سک جا سپنا
منهنجي پتي ۾ ڏکڙا خاشا
جوت نه ٿي جڳ جيسين جرڪي
تيسين ٿيندي ڪانه ڪا ناشا
سج جا پاڇا ڳوڙهي ڏند تي
ڳاڙها ڄڻ اجرڪ جا حاشا
رات تارن چانڊوڪيءَ چنڊ
جهڙِي منهنجي سندر ڀاشا
جڳ سان ناتا پياسي نڀائي
جيون جي ڪئي پوري آشا
