شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

سنڌڙي تو ۾ سنڌو جا نه آثار هجن ها،

سنڌڙي تو ۾ سنڌو جا نه آثار هجن ها،
ورق تاريخ جا تنهنجي ته اسرار هجن ها.
مڙس مٿيرن جا نه هت انڀار هجن ها،
باغ بهار هجن ها نه نقش نگار هجن ها.
ڀون تنهنجيءَ تي ڀٽائي جي سنڌو نه هجي ها.
نه هي هار هجن ها نه ئي سينگار هجن ها.
سُورمن جي ثنا هت تنهنجي نه ٿئي ها.
نه طلبگار هجن ها نه وفا شعار هجن ها.
علم و ادب جون رونقون نه آباد هجن ها.
نئين اشعار هجن ها نه ئي افڪار هجن ها.
هت دودو دريا هيمون هوشو نه هجن ها،
نه ئي ڪردار هجن ها نه ئي فنڪار هجن ها.
ڪاڪ ڪينجهر نه هجي ها مومل نوري نه هجن ها
نه ئي دلدار هجن ها نه ئي ديدار هجن ها
جبل سمنڊ نديون ڍورا ڍنڍون نه هجن ها
نه سبز زار هجن ها نه آبشار هجن ها
فطرت جا ڀلا راز تو مٿان نه هجن ها،
نه هت پيار هجن ها نه ئي قرار هجن ها،
مٽي ۾ تنهنجي پياسي خوشبوءِ نه هجي ها،
نه پرستار هجن ها نه طرف دار هجن ها.