سورن سو سوداءُ ڏنئي
زخمن ڪيئي گهاءُ ڏنئي.
آڳ ٻري جا من ۾ پئي،
مرڳو تنهن جو ٻيو تاءُ ڏنئي.
ڪوڙن جي دنيا ۾ پلپل
پنهنجن کي پڇتاءُ ڏنئي
سوڳنڌ سنڌڙيءَ جي خاطر،
هوشو سر جو داءُ ڏنئي،
ٻاگهي ڏيئي سنڌ ڪيئن ماڻي،
دودي جهڙو ڀاءُ ڏنئي
نوري نئڙت ناز و نياز،
سمين گيرب گاءُ ڏنئي
جن جن تولاءِ گيت چيا،
پيار ڪٿي تن ماءُ ڏنئي
جو به ملي جنهن ڌرتي تي
سانئڻ ڪٿ سرچاءُ ڏنئي
موٽي صدا ڀٽ گنبذ تان ڄڻ.
پڃري بند پڙلاءُ ڏنئي
ڏياچ کان سرجو ڏان وٺي،
ٻيجل انڌ انياءُ ڏنئي.