سنڌ سنڌ ساوڪ سان تر سِرن سندن تي سهرا،
خوشي خوشبوءِ کسي ڪنهن تن کان زرد ٿيا جي چهرا،
ڪلي ڪلي جا سونهن سمائي ٽاري ٽاري جت هو ٽهڪ،
پنن پنکڙين مکڙين جي ڪيئن گم ٿي ويئي مهڪ،
ٻاري ٻاري گُڏ ڪري هو اڏ اڏ پاڻي وهايو مون،
اميد انهيءَ تي چمن ۾ پنهنجي بهارن لاءِ واجهايو مون،
جن جن باغن ۾ ويهي مون ٿي گيت خوشيءَ جا ڳايا،
اڄ پتا سي خزائن جا ڳاريل هوا به ڪيئن ٿي اُڏايا،
وري به بادل گرجي ڀرجي رم جهم رم جهم برسيءَ پوندا،
مارو مال جي ڪاهي ويئڙا ترسي سي سڀ ورسي پوندا،
ماڳ ماڳ نڙ بيت ٻڌي مٺڙا مٺڙا، ساز به سُڻندين،
پنهنجي پريت ۽ پيار جا پلپل پيارا پيارا راز به سُڻندين،
ڏيهه ڏڪاريل جل ٿل جل ٿل پلر سان سارو پلٽي پوندو،
گل ڦل گاهه چانهڪ جو چارو اڀري نکري پکڙي پوندو.