شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

راز تون کول، عشق جا ظاهر، چپ چري ڪجهه چور، ميان!

راز تون کول، عشق جا ظاهر، چپ چري ڪجهه چور، ميان!
چپ چري ڪجهه چور.
اداس وادي عشق جي جنهن ۾، ماريا ڪيئي مور، ميان!
چپ چري ڪجهه چور.
اُڀيون ظلم جون هت ديوارون، ڀڳو نه تن جو زور، ميان!
چپ چري ڪجهه چور.
جيئڻ نه ڏيندو جڳ هي ڪنهن کي، ڏاڍ جا ڏونگر ڏور، ميان!
چپ چري ڪجهه چور.
دهشت دم دريا جا ڌڌڪا، پاڻيءَ جو ڏس شور، ميان!
چپ چري ڪجهه چور.
ڇُلڪي تنهجنو ڇولين ۾ اُت، ڀيلو ڀري ٿيو ڀور، ميان!
چپ چري ڪجهه چور.
تار ۾ ترهو تاري پنهنجو، سائر منجهه ٿي گهور، ميان!
چپ چري ڪجهه چور.
ساهڙ جي تون سُهڻي بڻجي، عشق اندر جا اور، ميان!
چپ چري ڪجهه چور.
جو به ويهي هت اوجهري تنهن تي، ڪونه ڪري ڪو غور، ميان!
چپ چري ڪجهه چور.
پنهنجو ’پياسي‘ پيار آ اهڙو، جهڙو چنڊ چڪور، ميان!
چپ چري ڪجهه چور.