شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

سائي سائي سرتي سهڻي،

سائي سائي سرتي سهڻي،
ڌرتي پنهنجي سوني، ميان!
جن جي ٻوٽن پنن پنکڙين،
پاتو ويس آ موڱي، ميان!
مستي منجهه مهراڻ ۽ موجون،
ڇرڪي ڇولي ڇولي، ميان!
متوالي مڌ ماريا مستي،
ڪيئي متارا موکي، ميان!
پيئي منجهه پاتال سنڌو جي،
ميڙيم ماڻڪ موتي، ميان!
سسئي سهڻي مارئي مومل،
ڳايان ليلا نوري، ميان!
جهنگ جبل جر جاڳيا ڀاڳيا،
جوءِ جوءِ منجهه جوڳي، ميان!
روشني ڦهلي ’پياسي‘ لاٿي،
اونداهيءَ تان پوتي، ميان!
صدين کان سنڌ ۾ سنڌي،
پنهنجي مٺڙي ٻولي، ميان!
سيئي منهنجي روح جي راحت،
جيون جن جو جوتي، ميان!