محنت ڪش مزورن هارين جي خلاف،
هر دؤر ۾ ٿيندي رهي آهي سازش،
هرڪو ڪري پيو ڳالهه تن جي حقن جي،
ڪڏهن ڪنهن ڪئي آ ڪنهن تي نوازش.
بند زُلفن جي سايي ۾ سونهن کي لڪائي،
چنڊ ڪهڙي تون دنيا ۾ اڀرين لهين ٿو،
اسين به منزل جا اڻ ٿڪ مسافر،
پوءِ ڇو اسان کان تون ايڏو ٽهين ٿو.
اجهو هو وڃي پيو وٺيو واٽ پنهنجي،
ڏسون پيا زخمن سان سارو آ چور،
تنهنجو نه منهنجو ڀلا ڏوهه ڪنهنجو،
کڻيو سور هيڏا وڃي پيو هُو ڏور.
ڪينجهر ڪنارن جو قسم، نوري نظارن جو قسم،
تنهنجي سُڪارن جو قسم، تنهنجي سهارن جو قسم،
تنهنجي خاڪ جي ذري تان منهنجي جان فدا،
تنهنجي عظمت جو قسم، تنهنجي دلارن جو قسم.
اکڙين جي رت ۾ وري شور ٿيو آ،
اکيون ڄڻ ڀنل گل مٿي ماڪ موتي،
هنن جي به قيمت هنن جو قدر ڪو؟
حياتي جي موڙِي جي جيون جا جوتي.