شاعري

ڪڪر منجهہ ڪپار

پير بخش ’پياسي‘ جي شاعري ۾ جُھڙالا نيڻ به نظر ايندا، ته مُرڪن جا مرگهٽ به موجود مِلندا، هن جي شاعري ۾ جڏهن محبوب اکيون کڻي کلي ٿو ڏي ته شاعر جا سڀئي سور سَنڌا ڪيو وڃن.
هن پنھنجي شاعري ۾ اهڙا ته چِٽ چِٽيا آهن جن کي جڏهن اکيون ڏِسن ٿيون ته حيران رهجي وڃن ٿيون.

Title Cover of book Kakar Manjh Kapaar

چاهت

چاهت

ڪاش!
آءٌ سبز ٽاڙيءَ جي
مُرڪندڙ مُکڙي حجان ها
چانڊوڪي ۾ کِڙي
پرهه تائين ٽِڙي
سدابھار گُل بنجي پوان ها
سڳنڌ ساڻ پنھنجي
مھڪائي وجهان ها
سڀئي موهت ٿيندڙ ساهوارا
منھنجي رنگت ۽ حُسن تي
پنھنجي مِٺڙن آلاپن سان
خاموشي جي جمود کي
ٽوڙي وجهن ها
چؤطرف شادمانا
بھارون هُجن ها
افسوس!
منھنجي چاهت
خزان جي هڪ اهڙي ٻوٽي
مثل آهي
جنھن جون جڙون، ٽاريون سُڪل
۽ پَن پيلا آهن.