چاهت
ڪاش!
آءٌ سبز ٽاڙيءَ جي
مُرڪندڙ مُکڙي حجان ها
چانڊوڪي ۾ کِڙي
پرهه تائين ٽِڙي
سدابھار گُل بنجي پوان ها
سڳنڌ ساڻ پنھنجي
مھڪائي وجهان ها
سڀئي موهت ٿيندڙ ساهوارا
منھنجي رنگت ۽ حُسن تي
پنھنجي مِٺڙن آلاپن سان
خاموشي جي جمود کي
ٽوڙي وجهن ها
چؤطرف شادمانا
بھارون هُجن ها
افسوس!
منھنجي چاهت
خزان جي هڪ اهڙي ٻوٽي
مثل آهي
جنھن جون جڙون، ٽاريون سُڪل
۽ پَن پيلا آهن.